یا علی

تو این جا قوت برخاستنی و مخاطب هر خواستن.

یا علی ! تو آن چنان گداختنی که عشق نتواند و عقل نداند و استاد نخواند.

یا علی ! تو درد عظیم ، شهامت عظیم ، تو معنای دیگر گونه ی عظمتی.

عمری است که می دانم واین ها را می دانم و بازمی مانم. بازمی مانم از رفتن و رسیدن و دربندم دربند ماندن و پوسیدن.

یا علی ! زیستنی چنانم بیاموز که فارغ از حسرت های دوشینه و دیرینه و پارینه ، به مدد دانستن ، مرا یارستنی نو باشد و گامی دیگر و دیگرگونه گامی در این وادی خوف و حسرت.

یا علی ! مرا می کشد حسرت بی حسرت زیستن. بگذار تا چنان جهان پیر و کهنه در چشمانم رنگ بی رنگی گیرد که حسرتی نباشد و آرزوی بی حسرتی نیز.

یا علی ! این ندای رفتن ، این که باید روزی رفت ، این روزها یادم می آورد که همیشه را پنجه انداخته ام و آویخته ام نه به زندگی ، که این زنده ماندن ، که به این هر روز مردن.